Op 28 april verscheen onderstaande column van Marco Smit op Noordzaken van RTV Noord.
‘Mr. Smit, may I ask you a question?’ Ik ben net klaar met mijn gastcollege over economische kansen in het aardbevingsgebied voor twintig buitenlandse studenten bij de Hanzehogeschool, als een vriendelijke Vietnamese jongedame mij aanspreekt.
Ze volgt dit voorjaar het vak ‘Creating Business Opportunities’ – kansen scheppen voor bedrijven – voor internationale masterstudenten. De drijvende kracht achter dit vak is Niek Huizenga, parttime docent aan de Hanzehogeschool en daarbuiten ondernemer, investeerder en een van de oprichters van Launch Cafe, een startup-locatie aan de Herestraat.
Samen met Niek bedacht ik dat het een aardig idee zou zijn om frisse en onbevangen ideeën van jonge mensen over de hele wereld te gebruiken voor het bevingsgebied. Mijn introductie moet dienen als inspiratie voor de studenten om zelf met business-ideeën te komen voor Noord-Groningen. Later gaan ze die presenteren voor een vakjury.
De Vietnamese studente vindt het heel erg wat er gebeurt in Noord-Groningen en vraagt me of alle bewoners nu ook gaan verhuizen. Ik leg haar uit dat lang niet iedereen wil vertrekken en dat de meeste mensen juist erg graag willen blijven wonen in dit prachtige gebied, maar dat er weinig werk is en dat de huizen heel moeilijk te verkopen zijn vanwege de aardbevingen.
Ze denkt diep na en vervolgt: ‘Maar waarom koopt de overheid die huizen niet gewoon van die arme mensen?’ Ik antwoord dat dit nog niet eens zo’n gekke gedachte is, maar dat dit erg ingewikkeld ligt met de politiek, de NAM, de hoge kosten en aansprakelijkheid. Ze fronst. En terecht, want mijn antwoord was niet erg sterk en moeilijk te begrijpen, zelfs als je hier vandaan komt.
Liefhebbers
Dan denkt ze hardop: ‘Waarom kopen bedrijven dan niet al die leegstaande huizen, als die zo goedkoop zijn, om ze later weer met winst door te verkopen?’ Klinkt logisch… Jammer genoeg weet je nooit wanneer je ze weer kunt verkopen, zeg ik, en al die tijd kun je niet bij je geld. Klinkt ook logisch.
‘Haal dan toeristen uit Azië om in die huizen te laten slapen’, is haar conclusie. Aziatische toeristen vinden het hier vast prachtig, ze bezoeken graag oude kerken en dorpjes in Europa en ze overnachten het liefste in authentieke huizen of in boerderijen. Dan hebben ze het gevoel dat ze hun vakantiebestemming ook echt ervaren.
Groninger koek
Ze ziet opeens allemaal mogelijkheden: Aziaten reizen graag in groepen, dus je moet ze wel ophalen van Schiphol. Je laat ze slapen in verbouwde boerderijen of huizen en overdag organiseer je allerlei excursies. Dat de zee elke zes uur heen en weer gaat vinden ze vast prachtig en dat verhaal over dat lopen over de zeebodem naar een Waddeneiland ging er ook in als Groninger koek.
‘Mooi!’, concludeer ik. ‘Dat is nou een mooi voorbeeld voor een project dat je in je groepje kan uitwerken.’ Tevreden loopt ze terug naar haar studiegenootje. Azië ziet het alvast zitten. Nu Groningen nog.
Bron: http://www.rtvnoord.nl/nieuws/162365/Aziatische-toeristen-in-Groningse-boerderijen